Οι
δισταγμοί και οι επαναλήψεις είναι αρκετά φυσιολογικά στοιχεία στον πρώιμο λόγο
ενός παιδιού προ-σχολικής ηλικίας. Τέτοια συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν
κάποιο χρονικό διάστημα. Σε κάποια παιδιά όμως οι ίδιοι δισταγμοί και
επαναλήψεις ενδέχεται να μετεξελιχθούν σε παγιωμένο τραυλισμό. Η
λογοθεραπευτική παρέμβαση πρέπει να αρχίζει σχετικά σύντομα μετά την εμφάνιση
του προβλήματος και οι γονείς πρέπει να εμπλακούν ουσιαστικά και να έχουν
ενεργή συμμετοχή στο θεραπευτικό πρόγραμμα.
Κατανοώντας λεπτομερώς την
δυσκολία του παιδιού θα μπορέσετε να του συμπεριφερθείτε με τρόπο που θα το
βοηθήσει να ξεπεράσει την δυσκολία αυτή.
Γι’ αυτό:
- Προσπαθείτε να μην δείχνετε ανυπόμονοι ή ενοχλημένοι από τον τρόπο της ομιλίας του παιδιού σας. Αποδεχτείτε τα κομπιάσματα. Αντιδράστε με τον ίδιο τρόπο είτε το παιδί μιλά φυσιολογικά είτε τραυλίζει. Μην εστιάζετε την προσοχή σας στις επαναλήψεις των συλλαβών που κάνει το παιδί σας, ούτε στους μορφασμούς, που πιθανόν τις συνοδεύουν. Δείξτε στο παιδί σας, με τον τρόπο σας, τις εκφράσεις του προσώπου σας, την γλώσσα του σώματός σας και τις πράξεις σας, ότι προσέχετε αυτό που σας λέει - και όχι τον τρόπο με τον οποίο σας το λέει. Διατηρείτε οπτική επαφή, μην δείχνετε ανήσυχοι στο άκουσμα της δυσκολίας. Περιμένετε υπομονετικά και φυσικά έως ότου το παιδί σας ολοκληρώσει την φράση / τις φράσεις του. Έτσι θα μειώσετε σημαντικά το άγχος του παιδιού σας.
- Μην κάνετε παρατηρήσεις όπως: ‘μίλα πιο αργά’, ‘χαλάρωσε’ ‘πάρε βαθιά ανάσα’, ‘ηρέμησε’ ή ‘σκέψου πρώτα τι θέλεις να πεις’. Τέτοιες συμβουλές δεν παρέχουν καμία μακροπρόθεσμη βοήθεια στο παιδί κι ας φαίνεται ότι μπορεί και ‘διορθώνουν’ τα κομπιάσματα βραχυπρόθεσμα. Προσπαθήστε να μιλάτε εσείς οι γονείς αργά, χωρίς βιασύνη – αλλά όχι τόσο αργά που να φαίνεται αφύσικο! Μιλάτε στο παιδί χωρίς βιασύνη και κάνοντας συχνές παύσεις. Περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα (3-4) αφού το παιδί τελειώσει το λόγο του προτού εσείς αρχίσετε να μιλάτε (αυτό βοηθάει στην επιβράδυνση του γενικού ρυθμού της συνομιλίας). Ο δικός σας αργός, ήρεμος τρόπος ομιλίας θα είναι πολύ πιο αποδοτικός από οποιαδήποτε άσκηση κριτικής ή συμβουλή όπως ‘μίλα πιο αργά’ ή ‘προσπάθησε πάλι πιο αργά’.
- Δίνετε αρκετό χρόνο στο παιδί σας να μιλά χωρίς να το διακόπτετε. Όσο κι αν παρασύρεστε να ολοκληρώνετε τις προτάσεις ή να συμπληρώνετε τις λέξεις του για να το βοηθήσετε όταν δυσκολεύεται, μην το κάνετε. Μην μιλάτε εκ μέρους του παιδιού σε συζητήσεις με άλλα πρόσωπα. Μην δείχνετε ανήσυχοι όταν το παιδί μιλάει μπροστά σε κόσμο και τραυλίζει.
- Βοηθήστε όλα τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι να μάθουν να μιλούν με την σειρά και να ακούν. Ίσως θα πρέπει να βρεθείτε πολλές φορές στο ρόλο του ‘τροχονόμου’ σε μια οικογενειακή συζήτηση ώστε να οργανώσετε την σειρά των συμμετεχόντων. Όλα τα παιδιά και ειδικότερα αυτά που τραυλίζουν, βρίσκουν ότι είναι ευκολότερο να μιλούν όταν δεν τα διακόπτουν συχνά και όταν έχουν την προσοχή του συνομιλητή τους
- Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που απευθύνετε στο παιδί σας. Τα παιδιά μιλούν με μεγαλύτερη ελευθερία όταν εκφράζουν τις δικές τους ιδέες απ’ ό,τι όταν απαντούν στις ερωτήσεις ενός ενήλικα. Αντί να ρωτάτε, απλά σχολιάζετε τα όσα σας είπε το παιδί, δείχνοντάς του με τον τρόπο αυτό ότι το ακούσατε με προσοχή. Μιλάτε καθαρά, με απλές, μικρές προτάσεις. Μην βομβαρδίζετε το παιδί σας με λόγια.
- Δείξτε στο παιδί ότι το αγαπάτε γι’ αυτό που είναι. Τονίστε θετικές πτυχές του εαυτού του και επιβραβεύστε τα μικρά αλλά σημαντικά επιτεύγματά του. Μειώστε την κριτική σας απέναντι στο παιδί που τραυλίζει. Χρησιμοποιήστε τον έπαινο, την ενθάρρυνση και την επιβράβευση αρκετά συχνά, σε όλο το διάστημα της αποκατάστασης.
Ράλλη Μαρία
Λογοθεραπεύτρια
Πηγή: Ευ λέγειν
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου